Bir yalan geldi hemen aklıma.
Dedim ki ablaya: ‘’İzin verirseniz ben ısmarlayayım. Bugün annemin vefat yıldönümü. Bende balık alıp dağıtıyordum. Herkese ısmarlıyorum. Nasibiniz varmış sizinde kardeşim. Kabul edin de bende sevineyim’’.
Şaşırdı, "olmaz" dedi, ama ısrar edince kabul etti...
Az bekle ablacım dedim. Yan dükkandan salatalık malzeme aldım. Karşı fırından da sıcak ekmek alıp tekrar yanlarına vardım. O kız çocuğu ekmekleri taşımak için ellerini uzattı. Yüzünde çok büyük bir sevinç vardı. Elimi cebime attım. Son 120 TL param kalmış, onu da küçük kıza uzattım. Teşekkür edip gittiler...
Balıkçı, ‘’Sağolasın kardeşim. Onların babaları geçen hafta vefat etmişti. Yaptığın çok makbule geçti’’ dedi.
Ev almak için arabamı da satmıştım.
O yüzden bayır yukarı yürümek zorunda kaldım. Minübüse binip gidecektim.
Ama hiç paramın kalmadığını fark ettim. Olsun dedim yürüyerek eve gittim...
Saat: 17.33…
Telefonum çaldı.
Bir bayan beni aradı. "İşe alındınız Serdar Bey" dedi.
Hem de maaşım eskisinden 4.500 TL fazla idi...
